Hmm.

Yıllar önce ben daha ilkokuldan mezun olurken lise bölümünde sevgili olan iki tip vardı.
Çocukla kız o zamanlar cadde kültürüne baş kaldırıp rekor bir süre olan 2 yıl çıkmışlardı.
Ama farkettiğim şey bizim serviste olan kızın hep telefonda onunla kavga ettiği ve çocuğun hiç bişi olmamış gibi davranmasıydı.
Hep beraberdiler ama birbirlerinden hep çok uzakta.
Onlar mezun olurken ayrılma evresine girmişlerdi.
Ama iki taraf da pek söyleme yanlısı değildi.
Birinin elinde patlıycaktı ama cesur olan kimdi?
Kız biraz soğuk bi tip olduğundan gözlemlerimi paylaşamıyor veya soramıyordum.

Yıllıklar hallolup bitmiş kız uzunca bir tane yazıcak diye heyecanla bekliyordum.
Basıldıktan sonra koşa koşa gittim ve bi tane ödünç aldım..
Sayfaları hızlıca taradım.
Ordaydı..
Önce kıza bakim dedim..
Çocuk yazmamıştı!
Hemen çocuğa döndüm zaten aralarında birkaç sayfa vardı.
Ve işte..
O kadar umutla beklemiştim ama sadece bir cümle..
Ve öyle bir cümle ki kızın da sölemesi çocuğun da yayınlaması inanılmaz bir cesaret ister..
Cümle şuydu:

Senle mutluydum , Sonra sensiz de mutlu olabildiimi gördüm , Bni üzdün ağladım , sonra sensiz de ağladıımı gördüm : mutluluğumun da üzüntümün de senle pek alakası olmadığı zaman biz çoktan bitmiştik. Kendine iyi bak